Marum-bai

ใบมะรุม ใบย่อยแห้งของพืชที่มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Moringa oleifera Lam. ในวงศ์ Moringaceae

รสเฝื่อน ขมเล็กน้อย

ใบมะรุมมีสารกลุ่มไกลโคไซด์ (glycosides) ที่สำคัญ เช่น ไนอะซิริน (niazirin) ไนอะซีรินิน (niazirinin) สารกลุ่มกลูโคซิโนเลต (glucosinolates) เช่น ไนอาซิมิชิน (niazimicin), ไนอาซิมินินเอ (niaziminin A), ไนอาซิมินินบี (niaziminin B) นอกจากนี้ ยังพบวิตามินเอ (vitamin A). วิตามินซี (vitamin C), แคลเซียม (calcium), โพแทสเซียม (potassium), กรดแอมิโน (amino acids) บีตา-แคโรทีน β-carotene) น้ำตาลแรมโนส (rhamnose) เป็นต้น

ข้อบ่งใช้ ตำราสรรพคุณยาไทยว่า ใบมะรุมมีรสเผื่อน ใช้ตำ พอกแผล หรือกินเป็นยาแก้โรคเลือดออกตามไรฟัน

ข้อมูลจากการศึกษาวิจัยพรีคลินิกพบว่า ใบมะรุมมี ฤทธิ์ ลดความดันโลหิต ลดระดับน้ำตาลในเลือด ลดระดับคอเลสเตอรอล ต้านเชื้อแบคทีเรีย ต้านออกซิเดชัน ต้านการเกิด เนื้องอกและยับยั้งเซลล์มะเร็งบางชนิด รักษา บาดแผล ป้องกันตับอักเสบ แก้ปวด เป็นต้น

หมายเหตุ โบราณใช้ใบเพสลาด (ใบประกอบที่ ๖-๘ นับจาก ปลายยอดลงมา) สำหรับทำยา