อำพัน

อำพัน ในสมัยโบราณกาล มีเทพนิยายจีนเรื่องหนึ่งเล่ากันว่า เมื่อเสือตายแล้ว วิญญาณจะลงสู่ธรณี เวลานานเข้าก็กลายเป็นก้อนหิน ซึ่งเรียกว่า โฮวเผ็ก (วิญญาณเสือ) ต่อมาค่อยๆเพี้ยนตัวอักษรเป็นโหวเผ็ก ซึ่งก็คืออำพันนั่นเอง ที่จริงแล้วอำพันเป็นยางของต้นสน เมื่อหยดลงสู่พื้นดินและถูกทับถมอยู่ใต้ดินเป็นเวลาหลายพันปี ในที่สุดก็กลายเป็นวัตถุที่มีลักษณะคล้ายก้อนหิน หมอลี้สี่เตียง แพทย์จีนแผนโบราณนามอุโฆษของจีนเคยอรรถาธิบายอย่างถูกต้องว่า "แก่นสนทนนานไม่เน่าไม่เปื่อย ยางสนที่หลั่งออกมา นานวันเข้าก็กลายเป็นโหวเผ็ก" อำพันเริ่มมีบันทึกในตำรา "เมี้ยอุยเปียกลก" ในสมัยราชวงศ์เหลียงว่าเป็นวัตถุที่มีลักษณะก้อนแบน รูปทรงไม่แน่นอน เป็นยาดีชนิดหนึ่ง อำพันเป็นของที่มีราคาแพง นอกจากจะใช้ทำยาแล้ว ยังใช้ทำเครื่องประดับสวยงามที่มีค่า เช่น จี้ สายสร้อย แหวน เป็นต้น ส่วนประกอบที่สำคัญในอำพันคือ ยางเรซิ่น และน้ำมันหอมระเหย นอกจากนี้ยังมี Sucoxyabietie acid, Sucinoabietinolie acid, Sucinosilivic acid, Sucinoresinol และ Sucinoabietol อำพันมีรสอมฝาด ฤทธิ์เป็นกลาง มีสรรพคุณเป็นยา